Hoe realiseer je integrale ondersteuning, hulpverlening en zorg?

door Ansgar Willenborg, voormalig partner Jeugdhulp

Een gesprek bij de bushalte – dat is het moment dat de twaalfjarige Brooke aan de hulpverlener vertelt dat de schoonmaakster van de gemeente niet meer komt, dat haar moeder heel veel oude kleding heeft verzameld om te repareren en dat daardoor het huis meer op een verkleedkist lijkt dan op een woning. Haar moeder is stapelverliefd geraakt op de nieuwe buurman en heeft geen tijd meer om kleding te repareren. Maar goed, haar moeder heeft wel vaker bijzondere ideeën. Eerder had zij een groot aantal dieren uit het asiel gered dat sindsdien in hun woning leeft. En ja, huishouden was nooit haar sterkste kant. Dat komt – voegt het meisje eraan toe – doordat haar moeder eigenlijk ziek is. Sinds haar vijfentwintigjarige halfbroer bij hen is ingetrokken, komen de schoonmakers van de gemeente niet meer. Eigenlijk moet hij nu bij het huishouden helpen. Maar dat doet hij niet. Hij zit altijd op zijn kamer en sinds hij haar een paar keer flink geslagen heeft komt Brooke liever 's avonds laat naar huis. Ook wil ze haar moeder en de nieuwe vriend – die het meisje veel aardiger vindt dan moeders ex vriendjes – niet storen. Ja, inderdaad, sinds haar halfbroer bij hen woont en de gemeente niet meer zorgt voor schoonmaak, gaat het ook niet meer zo goed op school.

Het bovenstaande verhaal is geheel fictief, maar lijkt sprekend op de praktijkverhalen die ik bij leraren, hulpverleners en ook steeds meer gemeenteambtenaren tegenkom. Net zoals bij Brooke en haar gezin is er steeds vaker ondersteuning op verschillende vlakken nodig. De uitdaging is om hierbij de hulpvraag leidend te laten blijven. Duurzame ondersteuning en hulp zouden afgeleiden van een hulpvraag moeten zijn en niet bepaald moeten worden door het aanbodpakket van een gemeente of instelling. Verder is het nodig dat de verschillende hulpverleners niet naast elkaar maar samenhangend – en met minder geld dan voorheen – werken. In de praktijk zie ik dat veel hulpverlenende instellingen en gemeenten zich het hoofd breken over de vraag hoe ze dit doel effectief en efficiënt kunnen realiseren.

De Hydradriehoek helpt om integraal samen te werken

Na ruim een jaar kom ik grote verschillen tegen in de mate waarin aanbieders en gemeenten succes boeken met de vernieuwing van het sociale domein. Interessant is, waardoor dit wordt veroorzaakt. Samen met een aantal praktijkdeskundigen en experts heb ik daarom de factoren die het onderscheid maken tussen succesvolle en minder geslaagde praktijksituaties geanalyseerd. Hierbij is gekeken naar de werkzaamheden van professionals en vrijwilligers, de vertaling in tarieven of kostprijzen en het inrichten en besturen van de nieuwe werkwijzen. Op basis van de analyse van de succesfactoren is vervolgens een aanpak voor integratietrajecten ontwikkeld: de Hydradriehoek. Deze Hydradriehoek biedt een samenhangende werkwijze voor integrale ondersteuning, hulpverlening, zorg en onderwijs. Het concept is in de praktijk van verschillende gemeenten en instellingen beproefd. Middels een aanpak uit integratiedoelen, -modellen en -werkwijzen zijn ogenschijnlijk complexe integrale samenwerkingen kleiner en praktischer gemaakt.

Vervolg: praktische toepassing van de aanpak

In dit artikel en in de whitepaper nam ik u mee in de aanpak en de werkwijze van de driehoek. In de vervolgblogs over de Hydradriehoek ga ik dieper in op specifieke praktijkvragen.

Meer informatie

Voor meer informatie en voor het maken van een (vrijblijvende) afspraak kunt u contact met ons opnemen met via telefoonnummer 033 - 496 52 00 of e-mail secretariaatadvies@bmc.nl.